خاطرات سارا

روی کاناپه ی تختخواب شو دراز کشیدم و گهواره ی خالی دختر کوچولوم هم کنارمه .کمرم درد میکنه .انتظار توام با اضطراب امشب سهم من و اسمعیل . همه ی وسایلی رو که فکر میکنم تو بیمارستان ممکن لازم بشه برداشتم حتی چیزهایی رو هم اضافه محض احتیاط برداشتم که تو این برف و سرما ،اسمعیل مجبور نشه بیاد خونه دوباره .البته اسمعیل که همش میگه راهی نیست که هر وقت لازم شد چیزی میام از خونه میارم .ولی من به خاطر برف و یخبندان ترجیح میدم کمتر رفت و امد کنه اسمعیل .فردا صبح باید شش و نیم صبح زنگ بزنم بیمارستان که ببینم حرکت کنیم یا اینکه یه کوچولو دیرتر راه بیفتیم .از خدا میخوام که همه چیز به خیر و خوبی پیش بره و خاطره ی خوبی از بیمارستان کامنیونیتی مدیکال سنتر داشت...

اون روز تو فروشگاه والمارت یه سنتا بود که بچه ها باهاش عکس میگرفتن ،چند رور قبل هم تو سات گیت مال .هر دو بار به سارا گفتم دوست داری با سنتا عکس بگیری ؟گفت :نه ،من دوست دارم با سنتای واقعی عکس بگیرم . دیشب ازمن پرسید مامان سنتا واقعیه یا مامان و بابا ها به جاش هدیه میارن واسه بچه ها؟ جواب دادن به این سوالش برام خیلی سخت بود .بهش گفتم از معلمت بپرس چون اونا در مورد سنتا بهتر میدونن .جوجه میگفت خوب فکر کن ببین یادت میاد پارسال تو برام هدیه رو گذاشتی یانه .خلاصه قرار شد از معلمش بپرسه .امروز که برگشت خونه گفت معلمم گفت نمیدونم .فکر کنم نخواسته بود اونم مثل من که ذهنیت سارا خراب بشه .خلاصه با اسمعیل دو تایی بهش توضیح دادیم که سنتا واقعی نیس...

الان ساعت دوازده شبه و ساینا بعداز دو سه ساعت خوابیدن بیدار شده ،انگار که صبح شده براش .خوشبختانه سارا هم فردا تعطیل و داره باهاش بازی میکنه . امروز برای اولین بار ساینا دستاش رو از پای من رها کرد و حدود پنج ثانیه ایستاد .کلی ذوق کردیم براش.

چند روزی میشه که ساینا جونم از حالت چهاردست و پا خودش رو در میاره ،دستاش رو از روی زمین برمیداره و رو زانوهاش راه میره .این کارش مخصوصا زمانی که یه لنگه از کتونی های من رو از جاکفشی برمیداره مثل کیف دستی از بندش میگیره دستش و رو زانوهاش راه میره ،جالبه.با سارا کلی میخندیم به این کارش. گاهی هم وقتی که از مبل ها چسبیده و راه میره ،یه لحظه مبل رو ول میکنه و چند ثانیه وامیسته. یه کار قشنگ دیگش اینه که تا میره تو اتاق سارا ،سریع میره سراغ پیانو و چند تا دکمه رو فشار میده تا صدا بدن و اتقدر که من هی بعد از این کار تشویقش کردم ،گاهی دستاش رو ول میکنه و خودش رو تشویق میکنه . بوس کردنهاشم که دل ادم رو میبره ،دهنش رو باز میکنه و با لبای خیسش ...

دوباره بوی پاییز میاد .پاییز تو میزولا انگار از همه جای دیگه پاییزتره.درختایی با برگای قرمز و ارغوانی هنوز هیچی نشده تو کوچه و خیابون به چشم میخوره.  سارای قشنگم حدود یکماهی میشه که به مدرسه میره .دیروز برای ویزیت نه ماهگی ساینا،البته کمی با تاخیر،رفته بودیم .تصمیم گرفتیم واکسن انفولانزای سارا رو هم بزنیم .به خاطر همین اسمعیل به سارا رفت تا واکسنش رو یزنه منم با ساینا رفتم پیش دکترش.بعد اسمعیل و سارا هم امدن پیش ما.سارا خوشحال بود که مثل ادم بزرگا واکسن رو تحمل کرده و باباجون برای تشویقش قول بستنی دری کویین رو بهش داده. نوبت واکمسن انفولانزای ساینا که شد ،طبق معمول هر دفعه دیدم چشمای سارا داره پر از اشک میشه .قربون قلب مهربونت برم...

دقیقا پنج روز پیش ساینای هشت ماه و پنج ر‌وزه موفق شد بعد از مدتها تلاش و دنده عقب رفتن ،رو به جلو چهار دست و پا بره و من موفق شدم اونو ثبتش کنم.

حدود دو سه هفته پبش با ساینا تمرین دست زدن کردیم و هعی میگفتیمن:دس دسی دس دسی دستا شله.ولی ساینا یاد نکرفت اونموقع.به سارارگفتم الان ساینا ابین و میسپره به ذهنش و چند وقت دیگه انجامش میده مثل صدای بوووو دراوردنش. حدود دو هفته پبش ساینا یه دفعه هر دو دستش رو روبه روی چشماش گرفته بود و حرکتشون میداد .درست مثل رقصیدن .منظورش رقص نبود البته .چون ما اصلا باهاش تمریبن نکرده بودیم .ولی چون ما هر وقت که این کار رو میکنه میگیم نانای نای نانای نای ،تقریبا دیگه شده رقصش. امروز هم برای اولین بار وقتبی دراز کشیده بود و شیر میخورد شروع کرد به دست زدن و بعد هم چندین بار اون رو تکرار کرد .همون تمرین چند وقت پیشمون جواب داد امروز.خلاصه که ماشالله ساینا...